GALERIA AUTORSKA
06.2021, Ponidzie
Sezonowość najlepiej odzwierciedla fenologia. Podział na cztery pory roku, a nawet dwanaście, staje się uproszczeniem wtedy, kiedy masz czas na obserwacje. Ta sama łąka czy polana zmienia się nie do poznania w cyklach znacznie krótszych. Poniżej czerwcowe kadry łikendowe z tego samego stanowiska na Ponidziu.
15-26.02.2020, Katowice, Las Murckowski
Szaro, buro, raczej zimno, deszcze, krupa śniegowa, czasem cieplej, pszczołę można spotkać spijającą nektar z kwiatów przebiśniegu, częściej bandę samców zimieni unoszącą się nad ukrytą dobrze samiczką, pierwsze motylki, kwitnące lepiężniki (ich niecierpliwe pąki wyglądają słońca spod liści już od stycznia), dziki wcinające te pąki, żuczka leśnego na spacerze, zwanego w Czechach chrobakiem, chińskie biedronki, którym aura niestraszna i… niewiele więcej.
Trzeba poczekać.
6-8.09.2019, Zawoja
Choć podbabiogórski sezon robaczany ma się zdecydowanie ku końcowi, pogoda nie przeszkadzała niektórym owadom. Spotkaliśmy kilka trzyszczy górskich (Cicindela sylvicola), pojedyncze biegacze (Carabus sp.), koniki rozmaite i pojedyncze błonkówki.
I grzybów było jak na lekarstwo, szczególnie tych jadalnych. Trafiliśmy jednak na ciekawostkę w postaci okratka (Clathrus archeri), zwanego czasem palcami diabła. Grzybek ten, podobnie do niektórych innych przedstawicieli rodziny sromotnikowatych (F: Phallaceae), wonieje kupą mięsożercy z niejedną chorobą końcowego odcinka układu pokarmowego. Ale coś za coś. Jest przecież taki śliczniutki. Trafił do nas z Australii i po raz pierwszy został stwierdzony na Roztoczu, w roku 1975. Od tamtej pory muchy zrobiły niezłą robotę, bo okratek spotykany jest niemal w całej Polsce, choć wciąż uważany jest za rzadkość.
Tak po prawdzie, na wysokości 1000 m n.p.m. i wyżej, zeszłołikendowe temperatury były już całkiem jesienne. Trochę też kropiło. We dnie i w nocy. I dobre to było. I mgłopędne. I zapędziło nas pod najsławniejszy wodospad okołozawojański, no bo trasa krótka a siąp nieznaczny…
19.05.2019, okolice Olkusza
Wybraliśmy sie po raz kolejny do okołoolkuskich rezerwatów, żeby śledzić postępy zakwitu storczyków. Obuwiki dojrzały. Pojawiły się i inne. Mniej okazałe lecz równie ciekawe. Owadów wciąż jak na lekarstwo. Poza tymi na fotografiach dopisały jelonki z rodzaju zakliniec (Platycerus sp.) i motyle z gatunku lotnica zyzka (Aglia tau). Samce tych ostatnich w ciągu dnia nie odpoczywają jednak niemal wcale, stąd ich fotografowanie to idea karkołomna.
Po raz pierwszy widziałem również padalca w turkusowej odmianie barwnej, co więcej z tego gatunku. Taplał się on w błocie. Pozować nie raczył. Może kiedyś?
11.05.2019, okolice Olkusza
Wczoraj byliśmy w Michałowcu i Pazurku, jurajskich rezerwatach przyrody. Obuwiki zaczynają kwitnąć, startują również gnieźniki. Po wczesnowiosennych geofitach ani śladu. W Pazurku obecnie królują Galium odoratum i Lunaria rediviva. Owadów jak na lekarstwo. Pomiędzy lasami trafiłem na parkę ryjka z gatunku Cleonis pigra.
Najcieplejszy dzień dotychczasowego maja za nami. Pomroczność powróciła do niewesołej i bez tego krainy.
11-14.04.2019, Katowice Kostuchna
W zeszły łikend poszukiwaliśmy z pierworodnym minerałów i skamielin pod Krakowem. Dźwigałem młotki, dłuta i inksze inkszości wraz z worami kamieni. Aparat, nielekki statyw i obiektywy też. Jednak na fotografię nie było sposobności, bo brud i syf nam towarzyszył.
Miniony tydzień również nie rokował, głównie ze względu na pogodę. Dwa spacery godzinne. Tyle wyszło. Niezależnie od pogody i mojej dostępności, w kwaśnej buczynie katowickiej się dzieje. Kwitną te nieliczne, które tolerują tak niegościnne środowisko. A dzisiaj, ciekawostka fenologiczna. Sinodendron cylindricum, czerwcowy jelonek, robiący za rohatyńca, wygrzewał się w kwietniowym słoneczku. Moja wersja wydarzeń zakłada, że one (może tylko samce?) czasami tak robią, wyłażąc spod kory. Na chwilę, dwie. Kilka sezonów temu przyłapałem na tym ciołka (Dorcus parallelipipedus), na przełomie sierpnia i września. Ten drugi, jak to jelon, ma w zwyczaju pokazywać się w terenie w maju, czerwcu. Niezbadane są wyroki…
7-11.10.2018, Katowice Kostuchna
Niby wciąż po sezonie owadzim. Niby wciąż sucho i nie za bardzo grzybowo. Ale jedne i drugie dopisują. Owadów chyba nawet tak jakby więcej. Ilościowo. A to za sprawą biedronek azjatyckich (Harmonia axiridis), które inwigilują w tym czasie nasze domy i sieją spustoszenie wśród populacji rodzimych gatunków
Azjatyckie biedronki to nie jedyne zagrożenie dla rodzimej przyrody. Po kilku latach trafiłem znowu na wtyka amerykańskiego (Leptoglossus occidentalis), kolejnego najeźdźcę. Ten dla odmiany, podobnie do stonki ziemniaczanej, pochodzi z Ameryki Północnej.
10.06.2018, Jura, Ponidzie
Było tych planów okołonidzińskich sporo. Tak dużo, że przekroczyły możliwości poznawcze jednego dnia. Tego jednak wtedy nie wiedzieliśmy. Napinka czasowa odbiła się na jakości i ilości fotografii. Jednak coś trafiliśmy, na przykład dwie ciekawe, niezbyt pospolite kozy, mianowicie zgrzytnicę (Agapanthia intermedia) i ziolarkę krwawnikową (Phytoecia pustulata) w otulinie rezerwatu Skowronno. To pierwsze moje obserwacje obu gatunków. A z innych opowieści, nierobaczanych, powyżej wsi Skotniki można podziwiać dzieło rąk ludzkich. Prawdopodobnie średniowieczne (opinia archeologa zaprzyjaźnionego z Muzeum Śląskim). Kamień graniczny? Wotywny? A może to zupełnie inna bajka? I może ktoś z Was wie, jaka?
16-17.02.2018, rezerwat Las Murckowski
Choć jeszcze nie teraz, wkrótce wiosna. Są znaki. Na ziemi. Tymczasem niezbyt liczne (gatunkowo). Samica zimienia (Trichocera sp.), niezliczone rzesze bliskich braci owadów, mianowicie skoczogonków (Collembola). No i przebiśnieg, co to citnął z ogródka, śniegi Siągarni przebił i pręży swą ulotność w kierunku Gwiazdy promieni. A w bukach wiekowych jelonki kilku gatunków, zagłębki, biegaczy roje i skorków legiony już się rwą ku światu. Bo skorek niczego tak sobie nie ceni jak wolność i swobodę.
25.03.2017, Tuł (pasmo Czantorii)
Zeszła sobota na górze Tuł i w sąsiadującym z nią rezerwacie o dźwięcznej nazwie Zadni Gaj. Cofnęliśmy się w czasie, ale tylko o dwa tygodnie…
…i było prawie ciepło, i wesoło, i w kwiecia połaciach to było…
To ostatnia pora na pierwsze geofity. Nawet w górach. W związku z tym, już niemal oficjalnie, możemy zapowiedzieć nadejście tej pani, co to się u nas najpierw spóźnia a potem szybko dorasta…
