Niemiec Fotografia

GALERIA AUTORSKA

LAS MURCKOWSKI, 03.2023

by Leave a Comment

Katowice, marzec 2023

Poniżej kilka ostatnich spacerówek z Lasu Murckowskiego. Pogodowe przeploty marcowe, niespodziewane spotkania (gąsienica trociniarki na wybiegu), przerwane powrotem zimy płazie gody i inne takie. Lubię te marce i czekam na nie zimując. Podobnie jak na kwietnie, maje i czerwce. Trudno mi się jednak wtedy/teraz zatrzymać i doświadczać. Dzisiaj jednak zdarzył się pretekst, nie przyrodniczy. Kapela Ze Wsi Warszawa w tyskiej Mediatece… Odczuwam organiczną potrzebę długofalowego resetu mentalnego.

 

SIEDEM MIESIĘCY

by Leave a Comment

5.01.2023, Katowice

Tytuł wpisu wskazuje okres, przez który nie aktualizowałem swojego bloga przyrodniczego, mianowicie http://www.niemiecfotografia.pl/blog/.

Miejsce to jest dla mnie swoistym pamiętnikiem. Odmierza czas i pasie się złożoną fenologią katowickich i ponidziańskich habitatów. Siedmiomiesięczna dziura w życiorysie może więc niepokoić. Mnie, mniej więcej, od kiedy powstała. Były jednak priorytety…

Nadrobienie czasu przez publikację dwudziestu niemal przypadkowych zdjęć z Ponidzia jest niemożliwe, niemniej potrzebne autorowi do zachowania wrażenia kontinuum i motywacji do utrzymania bloga.  

 

ŁĄKI PONIDZIA, MAJ 2022 cd

by Leave a Comment

21.05.2022, Ponidzie

Łąki Ponidzia, bogate w sezonowe storczyki, tymczasem nie dopisują owadami. Te ostatnie w terenie naprawdę sporadyczne: mało gatunków, pojedyncze osobniki. W zeszłym tygodniu, z motyli dziennych, poza modraszkiem spotkałem samotnego bielinka…

To się jednak zmieni, bo popadało.

Wyjazd był krótki i limitowany. Zdjęcia, standardowo, spacerowe. Skakun, z winiarskich gipsów, z kwietnia.

 

ŁĄKI PONIDZIA, cd

by Leave a Comment

2 i 9 października 2021, Ponidzie

Spotykałem modliszkę zwyczajną (Mantis religiosa L) wielokrotnie. W Czechach, na Węgrzech, nad Adriatykiem i Morzem Czarnym, w Polsce na izolowanych stanowiskach Opolszczyzny. Nigdzie nie była tak liczna jak na Ponidziu. Tu można na nią trafić niemal wszędzie, nie tylko na objętych ochroną rezerwatową kserotermicznych pagórkach, lecz również na śródpolnych miedzach czy  w środku wsi. Największe wrażenie wciąż robią na mnie samcze loty zwiewne. 

Zdjęcia poniżej pochodzą z października, część z ostatniego łikendu, po kilu nocach przymrozku…

 

ŁĄKI PONIDZIA, cd

by Leave a Comment

trzecia dekada września, Ponidzie

Na kserotermach wciąż, pomimo kapryśnej aury, można obserwować sporo owadów i pajęczaków. Choć o tej porze roku większość muraw już w suszkach, krzyżanowickie łąki, na przekór chyba samym sobie (w sezonie wiosenno-letnim Krzyżanowice, w porównaniu do innych rezerwatów Ponidzia, sprawiają wrażenie ubogich florystycznie), zażółciły się ożotą (Galatella linosyris).

 

PALAVA

by Leave a Comment

15-20.08.2021, Mikulov, Czech Republic

Pagury kserotermiczne prawie jak na Ponidziu. Skład gatunkowy podobny, choć więcej tu gatunków południowych. Powoduje to, że niektóre nasze mają swoje morawskie odpowiedniki. Pięknie byłoby tu być wiosną, choć nie wiadomo co delta i… omega pokażą.

Ogromną różnicę robi tkanka miejska Mikulova, zdominowana przez Zamek. Natychmiast nasuwa mi się analogia do Pińczowa. Jak wyglądałby teraz, gdyby w XVIII wieku Elżbieta Wielopolska nie zarządziła rozbiórki zamku?

 

ŁĄKI PONIDZIA, cd

by Leave a Comment

Sierpień 2021, Ponidzie

Matka ziemia wydała plony. Zewsząd w oczy bije łysopole, a widok to ponury.

Kserotermy, standardowo, pełne są życia. To zaledwie kolejny etap przemian. Pory roku to fikcja literacka. Jest bogato, choć kwitną inne rośliny a inne zwierzęta dominują na łąkach…