Niemiec Fotografia

GALERIA AUTORSKA

ŁĄKI PONIDZIA, lipiec 2023

by Leave a Comment

07.2023, Ponidzie

O lipcu już niemal zapomniałem. Najpierw klasyczna szarpanina początkowourlopowa, czyli zamykanie rozpoczętego, reperowanie obejścia i chaotyczne akcje okołofotograficzne. Potem powrót Piotra z zagranicznych wojaży i dziesięć dni covidowych. Niemiłych a urlopowych. W rezultacie mało było w tym moim lipcu przyrody. Ale teraz zdrowie jest, więc gra i buczy. Sierpień, choć wieje posezonowością robaczaną i zakaprysił pogodowo, też może pozytywnie zaskoczyć. Na to liczę łikendową porą.

Kilka lipcowych zdjęć, gatunków raczej powszechnych, poniżej.

 

ŁĄKI PONIDZIA, wciąż LIPIEC 2023

by Leave a Comment

Lipiec 2023, Ponidzie

Łąki Ponidza kwitną. Każdego tygodnia inaczej, bo czym innym pokryte. Zmienia się też sukcesywnie ekipa sześcionogów. Teraz czas na kraśniki i modraszki. Do obu tych grup motyli pewnie powrócę wkrótce. Pojawiają się też żeglarki, choć moje tegoroczne obserwacje są, dosłownie, szczątkowe. Wciąż obserwuję gatunki z przełomu czerwca i lipca, takie jak np. pokłonnik kamilla (Limenitis camilla). Samica ze zdjęcia została przyłapana w trakcie krótkiego odpoczynku, uczynionego podczas składnia jaj na spodniej stronie liści wiciokrzewu. Coraz więcej również dorosłych postaci Orthoptera, czyli pasikoników i szarańczaków. Niewyobrażalne zastępy wysysaczy krwi z rodziny bąkowatych (F: Tabanidae), wielu gatunków i gabarytów, umilają każdą chwilę aktywności w terenie otwartym, zaś komary i strzyżaki w lesie. Do bąków niezbyt aktywnych w tym aspekcie zaliczam bączaka złocistego (Atylotus fulvus), będącego przy okazji bardzo fotogenicznym podmiotem fotografii.

Biegacz z pierwszego zdjęcia to gatunek preferujący pobrzeża rzeczne. Choć nie łąkowy, to ponidzianin, dlatego przymknijcie oko na tą drobną antyłąkową niekonsekwencję.

 

ŁĄKI PONIDZIA, maj-czerwiec 2023

by Leave a Comment

Maj-czerwiec 2023, Ponidzie

Znowu jest to samo, co w latach poprzednich.

O tej porze roku, w szczycie dobrobytu robaczano-kwietnego, zdjęcia nie chcą wychodzić z twardego dysku.

Łączą się w gromady, niezgodne z przynależnością taksonomiczną, skupione w społecznościach łikendowych.

Oj wiele już tych gromad protestuje…

 

Namawiam je zatem do tego, żeby się ogarnęły, przesiały i obrobiły same, bo Studenci, sesje, spotkania, obrony prac magisterskich…

Nawet zdjęcia przygotowane do wyjścia protestują, choć z nich najbardziej spolegliwymi okazały się dzisiaj te storczykowe.

 

ŁĄKI PONIDZIA, maj 2023

by Leave a Comment

19-21.05.2023, Ponidzie

Koniec nocnych przymrozków zachęca sześcionogi do kolejnych w ich życiu narodzin lub opuszczenia zimowych kryjówek. I to jest dobre. Na Ponidziu jelonki czekają jeszcze na dni cieplejsze pod korzeniami dębów. Jeden z nich przebił się i to pierwsza taka moja obserwacja.

Pojawiają się już ważki, motyle i chrząszcze, w tym parę gatunków kózek (F: Cerambycidae). Temperament tych ostatnich jednak nie konweniuje z moimi spacerowymi możliwościami. Na fotografię przyjdzie jeszcze pora. Niestety już inna, bo letnia. Fenologia determinuje wymianę gatunków, więc nie cofnę się w przeszłość.

Podobnie jak i w zeszłym roku…

 

SIEDEM MIESIĘCY

by Leave a Comment

5.01.2023, Katowice

Tytuł wpisu wskazuje okres, przez który nie aktualizowałem swojego bloga przyrodniczego.

Miejsce to jest dla mnie swoistym pamiętnikiem. Odmierza czas i pasie się złożoną fenologią katowickich i ponidziańskich habitatów. Siedmiomiesięczna dziura w życiorysie może więc niepokoić. Mnie, mniej więcej, od kiedy powstała. Były jednak priorytety…

Nadrobienie czasu przez publikację dwudziestu niemal przypadkowych zdjęć z Ponidzia jest niemożliwe, niemniej potrzebne autorowi do zachowania wrażenia kontinuum i motywacji do utrzymania bloga.  

 

ŁĄKI PONIDZIA, MAJ 2022 cd

by Leave a Comment

21.05.2022, Ponidzie

Łąki Ponidzia, bogate w sezonowe storczyki, tymczasem nie dopisują owadami. Te ostatnie w terenie naprawdę sporadyczne: mało gatunków, pojedyncze osobniki. W zeszłym tygodniu, z motyli dziennych, poza modraszkiem spotkałem samotnego bielinka…

To się jednak zmieni, bo popadało.

Wyjazd był krótki i limitowany. Zdjęcia, standardowo, spacerowe. Skakun, z winiarskich gipsów, z kwietnia.

 

ŁĄKI PONIDZIA, 04 2022

by Leave a Comment

15-16 kwiecień 2022, Ponidzie

Plany względem dokumentowania wczesnowiosennego życia na Łąkach Ponidzia były ambitne, nawet pomimo wewnętrznego poczucia bezsensu procederu w kontekście wojny. Skończyło się na dwóch – piątkowym i sobotnim – spacerach. Z nich też dokumentacja florystyczna. Później zmuszeni byliśmy do przedwczesnego i przedświątecznego powrotu do Katowic.

Fotografie 2, 4, 6 i 9 zostały wykonane w drugiej dekadzie lutego.

 

ŁĄKI PONIDZIA, cd

by Leave a Comment

2 i 9 października 2021, Ponidzie

Spotykałem modliszkę zwyczajną (Mantis religiosa L) wielokrotnie. W Czechach, na Węgrzech, nad Adriatykiem i Morzem Czarnym, w Polsce na izolowanych stanowiskach Opolszczyzny. Nigdzie nie była tak liczna jak na Ponidziu. Tu można na nią trafić niemal wszędzie, nie tylko na objętych ochroną rezerwatową kserotermicznych pagórkach, lecz również na śródpolnych miedzach czy  w środku wsi. Największe wrażenie wciąż robią na mnie samcze loty zwiewne. 

Zdjęcia poniżej pochodzą z października, część z ostatniego łikendu, po kilu nocach przymrozku…

 

ŁĄKI PONIDZIA, cd

by Leave a Comment

trzecia dekada września, Ponidzie

Na kserotermach wciąż, pomimo kapryśnej aury, można obserwować sporo owadów i pajęczaków. Choć o tej porze roku większość muraw już w suszkach, krzyżanowickie łąki, na przekór chyba samym sobie (w sezonie wiosenno-letnim Krzyżanowice, w porównaniu do innych rezerwatów Ponidzia, sprawiają wrażenie ubogich florystycznie), zażółciły się ożotą (Galatella linosyris).