Niemiec Fotografia

GALERIA AUTORSKA

LAS MURCKOWSKI, 03.2023

by Leave a Comment

Katowice, marzec 2023

Poniżej kilka ostatnich spacerówek z Lasu Murckowskiego. Pogodowe przeploty marcowe, niespodziewane spotkania (gąsienica trociniarki na wybiegu), przerwane powrotem zimy płazie gody i inne takie. Lubię te marce i czekam na nie zimując. Podobnie jak na kwietnie, maje i czerwce. Trudno mi się jednak wtedy/teraz zatrzymać i doświadczać. Dzisiaj jednak zdarzył się pretekst, nie przyrodniczy. Kapela Ze Wsi Warszawa w tyskiej Mediatece… Odczuwam organiczną potrzebę długofalowego resetu mentalnego.

 

SIEDEM MIESIĘCY

by Leave a Comment

5.01.2023, Katowice

Tytuł wpisu wskazuje okres, przez który nie aktualizowałem swojego bloga przyrodniczego, mianowicie http://www.niemiecfotografia.pl/blog/.

Miejsce to jest dla mnie swoistym pamiętnikiem. Odmierza czas i pasie się złożoną fenologią katowickich i ponidziańskich habitatów. Siedmiomiesięczna dziura w życiorysie może więc niepokoić. Mnie, mniej więcej, od kiedy powstała. Były jednak priorytety…

Nadrobienie czasu przez publikację dwudziestu niemal przypadkowych zdjęć z Ponidzia jest niemożliwe, niemniej potrzebne autorowi do zachowania wrażenia kontinuum i motywacji do utrzymania bloga.  

 

PRAHA

by Leave a Comment

14-21.01.2023, Praga

Praga to jedno z tych nielicznych wielkich miast, w których nie czuję się, a jestem w końcu z lasu, ani obco, ani przytłoczony. Wręcz przeciwnie. Kiedy do niej wracam, zawsze z motylami w brzuchu. Po przyjeździe do Katowic,  w snach jeszcze przez kilka dni jestem tam.

 

ŁĄKI PONIDZIA, MAJ 2022 cd

by Leave a Comment

21.05.2022, Ponidzie

Łąki Ponidzia, bogate w sezonowe storczyki, tymczasem nie dopisują owadami. Te ostatnie w terenie naprawdę sporadyczne: mało gatunków, pojedyncze osobniki. W zeszłym tygodniu, z motyli dziennych, poza modraszkiem spotkałem samotnego bielinka…

To się jednak zmieni, bo popadało.

Wyjazd był krótki i limitowany. Zdjęcia, standardowo, spacerowe. Skakun, z winiarskich gipsów, z kwietnia.

 

DORCADION SCOPOLI (HERBST, 1784)

by Leave a Comment

1 i 2 maja 2022, Ponidzie

Piękny ten chrząszcz (F: Cerambycidae) jest gatunkiem w Polsce bardzo rzadkim, występującym jedynie na izolowanych kserotermicznych stanowiskach Wyżyny Małopolskiej, w tym Ponidzia.

Zarówno osobniki dorosłe jak i larwy pasą się na trawach. Te pierwsze skubią je bliżej nieba strony, zaś larwy podjadają traw korzenie od strony tego drugiego. 

Nieliczne stanowiska Dorcadion scopoli są na terenie Polski są mocno izolowane przestrzennie i poddawane silnej antropopresji (otoczenie pól uprawnych i chemia z tym związana, wypalanie nieużytków, eliminacja osobników przez zorientowanych kolekcjonerów, ruch turystyczny w miejscach występowania). Dodatkowo, Dorcadion to nielot. Migracja do siedlisk potencjalnie nadających się do zasiedlenia jest mocno utrudniona, jeśli nie niemożliwa

Tymczasem kilka zdjęć z ostatniej tzw. majówki. Poszukiwania owadów zostały ograniczone do ścieżek i ich obrzeży, bez ingerencji w biotop (nie łaziłem po łąkach, bo but jest duży a koza mała). Zaobserwowałem dwie samiczki, ich zdjęcia poniżej. Na ścieżce trzy rozdeptane osobniki. Wypalano też trawy tej wiosny w części stanowiska. Tym razem nie natknąłem się na kolekcjonerów.

Jaki jest los tego gatunku na Ponidziu? Czas pokaże…

 

ŁĄKI PONIDZIA, 04 2022

by Leave a Comment

15-16 kwiecień 2022, Ponidzie

Plany względem dokumentowania wczesnowiosennego życia na Łąkach Ponidzia były ambitne, nawet pomimo wewnętrznego poczucia bezsensu procederu w kontekście wojny. Skończyło się na dwóch – piątkowym i sobotnim – spacerach. Z nich też dokumentacja florystyczna. Później zmuszeni byliśmy do przedwczesnego i przedświątecznego powrotu do Katowic.

Fotografie 2, 4, 6 i 9 zostały wykonane w drugiej dekadzie lutego.

 

POCZĄTKI NOWEGO

by Leave a Comment

2.01.2022, Zbiornik Goczałkowicki, Pszczyna

W sylwestra dzwoni Andrzej, że z Radziem na foty w niedzielę.  

– Gdzie? – pytam.

– Gdziekolwiek nad wodę. Będą mgły.

Dwa dni później okazuje się, że jest plan. Ruszamy w mleku, w stronę Gór. Poranek wita nas, gdzieś pomiędzy Wisłami Wielką i Małą, zamgloną panoramą Beskidów i majakiem Tatr. Jak to z bajkami bywa, szybko się kończą. Mgła opada. Cofamy się do Pszczyny, niedzielnie sennej, jeszcze bezludnej, z pustymi parkingami. To dobry początek roku, spędzony w wyśmienitym towarzystwie.