Niemiec Fotografia

GALERIA AUTORSKA

OKLUSKIE KLIMATY, cd

by Leave a Comment

19.05.2019, okolice Olkusza

Wybraliśmy sie po raz kolejny do okołoolkuskich rezerwatów, żeby śledzić postępy zakwitu storczyków. Obuwiki dojrzały. Pojawiły się i inne. Mniej okazałe lecz równie ciekawe. Owadów wciąż jak na lekarstwo. Poza tymi na fotografiach dopisały jelonki z rodzaju zakliniec (Platycerus sp.) i motyle z gatunku lotnica zyzka (Aglia tau). Samce tych ostatnich w ciągu dnia nie odpoczywają jednak niemal wcale, stąd ich fotografowanie to idea karkołomna.     

Po raz pierwszy widziałem również padalca w turkusowej odmianie barwnej, co więcej z tego gatunku. Taplał się on w błocie. Pozować nie raczył. Może kiedyś?

MICHAŁOWIEC, PAZUREK

by Leave a Comment

11.05.2019, okolice Olkusza

Wczoraj byliśmy w Michałowcu i Pazurku, jurajskich rezerwatach przyrody. Obuwiki zaczynają kwitnąć, startują również gnieźniki. Po wczesnowiosennych geofitach ani śladu. W Pazurku obecnie królują Galium odoratum i Lunaria rediviva. Owadów jak na lekarstwo. Pomiędzy lasami trafiłem na parkę ryjka z gatunku Cleonis pigra.

Najcieplejszy dzień dotychczasowego maja za nami. Pomroczność powróciła do niewesołej i bez tego krainy.

WIELKANOCNE PODCIENIE GÓRY

by Leave a Comment

18-21.04.2019, Toporzysko

Tydzień temu było raczej surowo. Choć słońce dopisało, hulał lodowaty wiatr od Babiej. Jeśli chodzi o ożywione, kwitło ziele charakterystyczne dla pory roku. Były pierwiosnki, zawilce,  żywce i kaczeńce. Tarnina dopiero ruszała. Owadów jak na lekarstwo. Dominowały bujanki nad kwieciem i wielkie mrówki w dnie lasu. Z chrząszczy wybudziły się tymczasem biegacze. Naprawdę dopisały. Gatunkowo, nie osobniczo. Trafiliśmy na spacerujące Carabus auronitens, C. variolosus, C. nemoralis, C. Ulrichii, C. granulatus i C. irregularis. Tylko pierwszy z nich zechciał pozować. Spotkaliśmy też oleicę (Meloe violaceus) i pierwszego w tym roku pazia królowej.

Toporzysko czekało na deszcz…

 

Oporządziwszy kozy, 2018

by 2 komentarze

8.12.2018, Katowice

Miałem dziś chwilę na kózek (F: Cerambycidae) ochędożenie.  47 nowych/ starych fotografii. Niektóre miały swoją chwilę na blogu. 10 nowych gatunków. Galeria ewoluowała i na chwilę obecną zawiera 190 fotografii, osiemdziesięciu ośmiu gatunków, co stanowi 45% polskiej cerambycidofauny.  Przeglądając dziś checklist polskich Cerambycidae stwierdziłem, że mógłbym w tym roku spokojnie dobić do setki, bez specjalnych poświęceń i dalekich podróży. Lękam się jednak żwawych drobiazgów i skali odwzorowania większej niż 1:1. Bez lampy błyskowej, której unikam jak ognia, fotografowanie kilkumilimetrowej malizny jest niemal niemożliwe.

Zapraszam do GALERII

 

Zimowit jesienny

by Leave a Comment

11.09.2018, Dąbrowa Górnicza

Nie trafiłem w Tatry na pojaw krokusów. Tegoroczny wysyp zimowitów jesiennych (Colchicum autumnale) w okolicach Dąbrowy Górniczej zrekompensował w swej estetyce te wczesnowiosenne braki. Zimowit to geofit występujący u nas głownie w niższych partiach gór. Kwitnie zwykle na początku września. W Polsce podlega ochronie częściowej. Według IUCN (International Union for Conservation of Nature) jest gatunkiem wrażliwym, podatnym na wyginięcie (VU). Przyczyną jego ustępowania jest intensyfikacja rolnictwa i zanikanie naturalnych siedlisk występowania.    

Zimowit to roślina silnie trująca, zawierająca liczne alkaloidy, w tym kolchicynę. Już niewielkie jej dawki mogą spowodować śmierć człowieka. Kolchicyna jest wykorzystywana między innymi w leczeniu dny moczanowej. Cytogenetycy wykorzystują ją również do zatrzymania syntezy wrzeciona podziałowego podczas preparatyki chromosomów.

Na tym samym stanowisku trafiliśmy na pewnego pluskwiaka, który do niedawna uznawany był w Polsce za prawdziwy faunistyczny rarytas. Mowa tu o zwińcu okrajkowym (Spilostethus saxatilis). Po odliczeniu setnego osobnika, przestałem liczyć dalej.

Poczytać o nim więcej możecie TUTAJ

 

Garb Pińczowski i okolice

by Leave a Comment

10.06.2018, Jura, Ponidzie

Było tych planów okołonidzińskich sporo. Tak dużo, że przekroczyły możliwości poznawcze jednego dnia. Tego jednak wtedy nie wiedzieliśmy. Napinka czasowa odbiła się na jakości i ilości fotografii. Jednak coś trafiliśmy, na przykład dwie ciekawe, niezbyt pospolite kozy, mianowicie zgrzytnicę (Agapanthia intermedia) i ziolarkę krwawnikową (Phytoecia pustulata) w otulinie rezerwatu Skowronno. To pierwsze moje obserwacje obu gatunków. A z innych opowieści, nierobaczanych, powyżej wsi Skotniki można podziwiać dzieło rąk ludzkich. Prawdopodobnie średniowieczne (opinia archeologa zaprzyjaźnionego z Muzeum Śląskim). Kamień graniczny? Wotywny? A może to zupełnie inna bajka? I może ktoś z Was wie, jaka?

 

W CIENIU WIELKIEJ GÓRY: V/VI

by Leave a Comment

31.05-1.06.2018 Toporzysko, Sidzina

Porąbana ta tegoroczna fenologia. W górach, z gatunkami czerwcowymi współwystępują majowe i lipcowe. Co więcej, można też jeszcze spotkać cytrynki i żałobniki z zimowania. W niższych partiach gór sezon wegetacyjny odpowiada końcowi czerwca a powyżej 900 m n.p.m. przyspieszenie jest na oko ośmio-dziesięciodniowe. I właśnie z tego powodu, po raz pierwszy obserwowałem czerwonoksięgową sichrawę karpacką już w maju.  

 

PAZUREK

by 2 komentarze

19.05.2018, Pazurek

Chodził mi po głowie ten Pazurek już od dawna. Przegapiłem czas wczesnowiosennych geofitów, kwitnienia żywców i czosnku niedźwiedziego też. Tu jednak o każdej porze roku jest atrakcyjnie. Obecnie startują buławniki wielkokwiatowe, kończą się gnieźniki i przekwitły obuwiki. Jeśli oczywiście nie podzieliły losu pazurkowego czosnku niedźwiedziego i nie zostały utylitarnie przekopane do ogródka w bliższej lub dalszej odległości. 

 

MAJOWE PODCIENIA BABIEJ GÓRY

by Leave a Comment

12, 13.05.2018, Toporzysko, Pasmo Policy

A miało lać. Dlatego, w ucieczce przed deszczem, spieszyliśmy się z pracami przydomowymi, więc mało było wycieczek okołoprzyrodniczych. Naturowy Carabus variolosus, trzyszcz górski i nieczęsta u nas ostrokrywka musiały nam wystarczyć.

 

Ponidzie i Miechowszczyzna

by 2 komentarze

1.05.2018, Polichno, Kalina Lisiniec

Po dorkadionach uciekliśmy  w las. Do rezerwatu polana Polichno. Na wstępie trafiliśmy na ciekawostkę behawioralną. Carabus Ulrichii w lesie, na dębie, metr nad ziemią, żywiący się wybebeszeniem pogąsienicowym. Było 10 sekund, Tadek Bziuk odbił światło gwiazdy blendą. Na Polichnie trwa gradacja miernikowców, pewnie pędzika przedzimka. Opad nawozu produkowanego przez gąsienice jest słyszalny. Drapieżników niewiele, spotkaliśmy tylko trzy osobniki tęcznika mniejszego (Calosoma inquisitor). Sporo jest rębacza dębowego (Rhagium sycophanta). Mają gody. Jeśli chodzi o inne gatunki, tymczasem posucha, także na kwitnących głogach.

W rezerwacie spotkaliśmy bardzo miłą parę przyrodników z Pińczowa.  Zadeklarowali pokazać nam obuwiki z Polichna. Po dotarciu na miejsce okazało się, że rośliny zostały wykopane. Pewnie zasilają miejscowe ogródki…

Jako, że mieliśmy botaniczny niedosyt, na ostatnią miejscówkę wybraliśmy rezerwat Kalina-Lisiniec w okolicach Miechowa. I tak nam upłynął ten dzionek 🙂