Niemiec Fotografia

GALERIA AUTORSKA

Oporządziwszy kozy, 2018

by 2 komentarze

8.12.2018, Katowice

Miałem dziś chwilę na kózek (F: Cerambycidae) ochędożenie.  47 nowych/ starych fotografii. Niektóre miały swoją chwilę na blogu. 10 nowych gatunków. Galeria ewoluowała i na chwilę obecną zawiera 190 fotografii, osiemdziesięciu ośmiu gatunków, co stanowi 45% polskiej cerambycidofauny.  Przeglądając dziś checklist polskich Cerambycidae stwierdziłem, że mógłbym w tym roku spokojnie dobić do setki, bez specjalnych poświęceń i dalekich podróży. Lękam się jednak żwawych drobiazgów i skali odwzorowania większej niż 1:1. Bez lampy błyskowej, której unikam jak ognia, fotografowanie kilkumilimetrowej malizny jest niemal niemożliwe.

Zapraszam do GALERII

 

Zimowit jesienny

by Leave a Comment

11.09.2018, Dąbrowa Górnicza

Nie trafiłem w Tatry na pojaw krokusów. Tegoroczny wysyp zimowitów jesiennych (Colchicum autumnale) w okolicach Dąbrowy Górniczej zrekompensował w swej estetyce te wczesnowiosenne braki. Zimowit to geofit występujący u nas głownie w niższych partiach gór. Kwitnie zwykle na początku września. W Polsce podlega ochronie częściowej. Według IUCN (International Union for Conservation of Nature) jest gatunkiem wrażliwym, podatnym na wyginięcie (VU). Przyczyną jego ustępowania jest intensyfikacja rolnictwa i zanikanie naturalnych siedlisk występowania.    

Zimowit to roślina silnie trująca, zawierająca liczne alkaloidy, w tym kolchicynę. Już niewielkie jej dawki mogą spowodować śmierć człowieka. Kolchicyna jest wykorzystywana między innymi w leczeniu dny moczanowej. Cytogenetycy wykorzystują ją również do zatrzymania syntezy wrzeciona podziałowego podczas preparatyki chromosomów.

Na tym samym stanowisku trafiliśmy na pewnego pluskwiaka, który do niedawna uznawany był w Polsce za prawdziwy faunistyczny rarytas. Mowa tu o zwińcu okrajkowym (Spilostethus saxatilis). Po odliczeniu setnego osobnika, przestałem liczyć dalej.

Poczytać o nim więcej możecie TUTAJ

 

Garb Pińczowski i okolice

by Leave a Comment

10.06.2018, Jura, Ponidzie

Było tych planów okołonidzińskich sporo. Tak dużo, że przekroczyły możliwości poznawcze jednego dnia. Tego jednak wtedy nie wiedzieliśmy. Napinka czasowa odbiła się na jakości i ilości fotografii. Jednak coś trafiliśmy, na przykład dwie ciekawe, niezbyt pospolite kozy, mianowicie zgrzytnicę (Agapanthia intermedia) i ziolarkę krwawnikową (Phytoecia pustulata) w otulinie rezerwatu Skowronno. To pierwsze moje obserwacje obu gatunków. A z innych opowieści, nierobaczanych, powyżej wsi Skotniki można podziwiać dzieło rąk ludzkich. Prawdopodobnie średniowieczne (opinia archeologa zaprzyjaźnionego z Muzeum Śląskim). Kamień graniczny? Wotywny? A może to zupełnie inna bajka? I może ktoś z Was wie, jaka?

 

W CIENIU WIELKIEJ GÓRY: V/VI

by Leave a Comment

31.05-1.06.2018 Toporzysko, Sidzina

Porąbana ta tegoroczna fenologia. W górach, z gatunkami czerwcowymi współwystępują majowe i lipcowe. Co więcej, można też jeszcze spotkać cytrynki i żałobniki z zimowania. W niższych partiach gór sezon wegetacyjny odpowiada końcowi czerwca a powyżej 900 m n.p.m. przyspieszenie jest na oko ośmio-dziesięciodniowe. I właśnie z tego powodu, po raz pierwszy obserwowałem czerwonoksięgową sichrawę karpacką już w maju.  

 

PAZUREK

by 2 komentarze

19.05.2018, Pazurek

Chodził mi po głowie ten Pazurek już od dawna. Przegapiłem czas wczesnowiosennych geofitów, kwitnienia żywców i czosnku niedźwiedziego też. Tu jednak o każdej porze roku jest atrakcyjnie. Obecnie startują buławniki wielkokwiatowe, kończą się gnieźniki i przekwitły obuwiki. Jeśli oczywiście nie podzieliły losu pazurkowego czosnku niedźwiedziego i nie zostały utylitarnie przekopane do ogródka w bliższej lub dalszej odległości. 

 

MAJOWE PODCIENIA BABIEJ GÓRY

by Leave a Comment

12, 13.05.2018, Toporzysko, Pasmo Policy

A miało lać. Dlatego, w ucieczce przed deszczem, spieszyliśmy się z pracami przydomowymi, więc mało było wycieczek okołoprzyrodniczych. Naturowy Carabus variolosus, trzyszcz górski i nieczęsta u nas ostrokrywka musiały nam wystarczyć.

 

Ponidzie i Miechowszczyzna

by 2 komentarze

1.05.2018, Polichno, Kalina Lisiniec

Po dorkadionach uciekliśmy  w las. Do rezerwatu polana Polichno. Na wstępie trafiliśmy na ciekawostkę behawioralną. Carabus Ulrichii w lesie, na dębie, metr nad ziemią, żywiący się wybebeszeniem pogąsienicowym. Było 10 sekund, Tadek Bziuk odbił światło gwiazdy blendą. Na Polichnie trwa gradacja miernikowców, pewnie pędzika przedzimka. Opad nawozu produkowanego przez gąsienice jest słyszalny. Drapieżników niewiele, spotkaliśmy tylko trzy osobniki tęcznika mniejszego (Calosoma inquisitor). Sporo jest rębacza dębowego (Rhagium sycophanta). Mają gody. Jeśli chodzi o inne gatunki, tymczasem posucha, także na kwitnących głogach.

W rezerwacie spotkaliśmy bardzo miłą parę przyrodników z Pińczowa.  Zadeklarowali pokazać nam obuwiki z Polichna. Po dotarciu na miejsce okazało się, że rośliny zostały wykopane. Pewnie zasilają miejscowe ogródki…

Jako, że mieliśmy botaniczny niedosyt, na ostatnią miejscówkę wybraliśmy rezerwat Kalina-Lisiniec w okolicach Miechowa. I tak nam upłynął ten dzionek 🙂   

 

Dorcadion scopoli

by Leave a Comment

1.05.2018, Ponidzie

Wczoraj spełniło się moje drobne entomologiczno-fotograficzne marzenie, co by spotkać i fotografować naszego najładniejszego dorkadiona. Ten rzadki i objęty ochroną gatunkową owad najliczniej występuje na wschodzie kraju a najbliższe Katowicom stanowiska zlokalizowane są na Ponidziu. Pomysł wykluł się przedwczorajszym wieczorem. Więc jechałem trzy godziny, podchodziłem pół, szukałem godzinę, fotografowałem pół. I jest.. A po drodze było bardzo pięknie…    

 

KWIECIEŃ W CIENIU WIELKIEJ GÓRY

by Leave a Comment

20.04.2018, Toporzysko

Natura nadrabia zaległości. Nawet w górach. Wiele gatunków roślin kwitnie, pojawiają się majowe owady. Poniżej dokumentacja oględzin koryta strumyczka bez nazwy i kilka wrażeń z zachodu słońca nad Babią Górą i pasmem Policy.   

 

      

 

PROSTE HISTORIE Z ZAPADLISKIEM W TLE

by 2 komentarze

06-07.04.2018, Katowice

I znowu się cieszyłem ostatnio  z tych szkód górniczych. W lesie nieopodal. Gdyby nie one, ilość biotopów wodnych w mojej okolicy spadłaby niemal do zera. I gdzie ja bym wtedy chadzał na te żaby?

No ale są. Szkody oczywiście, choć formalnie, według holdingu i kompanii węglowej, ich nie ma. Nie ma szkód, nie ma odszkodowań…