Niemiec Fotografia

GALERIA AUTORSKA

PRZEDWIOŚNIE W IZOLATCE

by Leave a Comment

14-20.03.2020, Katowice/ okolice

Cóż można robić kiedy galerie, kina, knajpy i kościoły zamknięte? Można skoczyć do lasu. Bo to nawet zdrowe, a z pewnością zdrowsze niż przebywanie z innymi ludźmi w zamkniętym pomieszczeniu. Poszukiwanie natury stało się więc sportem narodowym Polaków w tej historycznej godzinie. Spacer, czasem rower, bywa że kocyk, piwko pod chmurką, pieski, dzieci, dorośli i ludzie starsi… Bez zachowania dystansu, w grupach kilku, czasem kilkunastoosobowych, z pewnością nie zamieszkujący wspólnego domostwa… Tak też jest w lesie sąsiadującym z moim domem. Masa samochodów, brak miejsc parkingowych, na ścieżkach tłumy, grupki wchodzących w interakcje dzieciaków z wchodzącymi w interakcje rodzicami. Dlatego jeżdżę i fotografuję w Lesie Murckowskim. Z kadrów poniżej wyjątek stanowią zdjęcie przylaszczki (Mikołów-Mokre) i tycza jodłowego (Ruda Śląska). Ten ostatni został wyhodowany przez kolegę. Tadka.

Oby do… I zdrówka wszystkim.

 

JUŻ PRAWIE ZWĄTPIŁEM

by Leave a Comment

23-26.06.2019, Górny Śląsk

…że znajdę czas i podmiot. Najlepiej ich mnogość. I to przed wakacjami. Okazję zgotował koniec roku szkolnego Pejtera. Wyjścia w teren, pomimo afrykańskiej aury, stały się koniecznością, bo… istnieją gry! Sieciowe, wielowątkowe, kolorowe, integrujące okoliczną nastoletnią socjetę. Możliwości synaps wykazują zmienność osobniczą, więc ekspozycję warto dozować…

A powracając do wątku przyrodniczego, ciekawe, że w Murckowskim Lesie, podczas jednego spaceru, wciąż można spotkać około dziesięciu gatunków kózek (F: Cerambycidae).

 

DZIKOŚĆ KWIETNIA, ZIMNY MAJ

by Leave a Comment

26.04-2.05.2019, Katowice Murcki, Kostuchna

Miały być Ponidzie i Miechowszczyzna. Nie były, bo zima zaskoczyła drogowców. W Katowicach wiosna powoli wchodzi w dorosłość. Prognoza na najbliższe dni nie rokuje wzrostu temperatury. Co to będzie, co to będzie…

 

 

Oporządziwszy kozy, 2018

by 2 komentarze

8.12.2018, Katowice

Miałem dziś chwilę na kózek (F: Cerambycidae) ochędożenie.  47 nowych/ starych fotografii. Niektóre miały swoją chwilę na blogu. 10 nowych gatunków. Galeria ewoluowała i na chwilę obecną zawiera 190 fotografii, osiemdziesięciu ośmiu gatunków, co stanowi 45% polskiej cerambycidofauny.  Przeglądając dziś checklist polskich Cerambycidae stwierdziłem, że mógłbym w tym roku spokojnie dobić do setki, bez specjalnych poświęceń i dalekich podróży. Lękam się jednak żwawych drobiazgów i skali odwzorowania większej niż 1:1. Bez lampy błyskowej, której unikam jak ognia, fotografowanie kilkumilimetrowej malizny jest niemal niemożliwe.

Zapraszam do GALERII

 

LATO W CIENIU WIELKIEJ GÓRY

by Leave a Comment

07-08.2018, Toporzysko, Sidzina, Zawoja

Upalne i ubogie w owady. Takie jest. Tylko w wyższych partiach gór i w dolinach potoków można jeszcze coś spotkać. Dla niektórych grup owadów to już ostatnie chwile tego sezonu. 

 

DORCADION ARENARIUM (SCOPOLI, 1763)

by Leave a Comment

11.07.2018, Sveti Juraj, Croatia

W tym roku nie trafiłem na zbyt wiele owadów w Chorwacji. Szczególną niespodziankę sprawiło mi więc spotkanie z pewnym tarańcem, chrząszczem z rodziny kózkowatych, o nazwie gatunkowej Dorcadion arenarium (Scopoli, 1763). Owad ten występuje w krajach basenu Morza Śródziemnego tworząc kilka podgatunków. Nie dowiedziałem się zbyt wiele na jego temat ze źródeł internetowych. Cytując Mapę Bioróżnorodności (baza.biomap.pl), Dorcadion arenarium „występuje na glebach z dużą zawartością wapnia oraz na skalistych zboczach wapiennych”. I rzeczywiście, fotografowany chrząszcz spacerował po wapiennej skałce, podgryzając pokrywające ją porosty. Nie były chyba jednak zbyt smaczne, bo na podgryzaniu i wypluwaniu kończył się zapał rzeczonego.

Co ciekawe, gatunek ten spotykany jest wg. literatury do połowy czerwca. Obecność żywego osobnika, niemal miesiąc później, tłumaczę kapryśną pogodą okolic Sveti Juraj. W gratisie obrazek z miejsca zdarzenia, lecz skierowany na wyspę Lisac, kroplę w morzu Kwarneru.

 

Garb Pińczowski i okolice

by Leave a Comment

10.06.2018, Jura, Ponidzie

Było tych planów okołonidzińskich sporo. Tak dużo, że przekroczyły możliwości poznawcze jednego dnia. Tego jednak wtedy nie wiedzieliśmy. Napinka czasowa odbiła się na jakości i ilości fotografii. Jednak coś trafiliśmy, na przykład dwie ciekawe, niezbyt pospolite kozy, mianowicie zgrzytnicę (Agapanthia intermedia) i ziolarkę krwawnikową (Phytoecia pustulata) w otulinie rezerwatu Skowronno. To pierwsze moje obserwacje obu gatunków. A z innych opowieści, nierobaczanych, powyżej wsi Skotniki można podziwiać dzieło rąk ludzkich. Prawdopodobnie średniowieczne (opinia archeologa zaprzyjaźnionego z Muzeum Śląskim). Kamień graniczny? Wotywny? A może to zupełnie inna bajka? I może ktoś z Was wie, jaka?

 

CZAS UCIEKA MI PRZEZ PALCE

by Leave a Comment

25-27.05.2018, Kostuchna, Murcki

Wątków życiowych wiele. Mało w nich miejsca na owady. Czasem jednak wyskoczę do lasu. I nie ma w tym ciągłości. Zdjęciami zrobionymi chwilę temu tracę zainteresowanie. Wbrew temu, kilka ujęć z końca maja.

Najbardziej cieszy fotografia, niepospolitej aberracji, pospolitego rębacza (Rhagium mordax). Zdjęcie gąsienicznika, malizny wkłuwającej się w cieniznę kruszyny też. To prawdopodobnie pasożyt kozinki kruszynowej (Menesia bipunctata), która licznie obsiadywała okoliczne krzewy.

 

W CIENIU WIELKIEJ GÓRY: V/VI

by Leave a Comment

31.05-1.06.2018 Toporzysko, Sidzina

Porąbana ta tegoroczna fenologia. W górach, z gatunkami czerwcowymi współwystępują majowe i lipcowe. Co więcej, można też jeszcze spotkać cytrynki i żałobniki z zimowania. W niższych partiach gór sezon wegetacyjny odpowiada końcowi czerwca a powyżej 900 m n.p.m. przyspieszenie jest na oko ośmio-dziesięciodniowe. I właśnie z tego powodu, po raz pierwszy obserwowałem czerwonoksięgową sichrawę karpacką już w maju.  

 

MAJOWE PODCIENIA BABIEJ GÓRY

by Leave a Comment

12, 13.05.2018, Toporzysko, Pasmo Policy

A miało lać. Dlatego, w ucieczce przed deszczem, spieszyliśmy się z pracami przydomowymi, więc mało było wycieczek okołoprzyrodniczych. Naturowy Carabus variolosus, trzyszcz górski i nieczęsta u nas ostrokrywka musiały nam wystarczyć.