Niemiec Fotografia

GALERIA AUTORSKA

Bieszczad, cd’

by Leave a Comment

24.07.2016, Bieszczad

Do niedawna, spotkanie nadobnicy alpejskiej (Rosalia aplina, Linnaeus 1758) w Bieszczadzie nie stanowiło problemu. Sukces zapewniały obecność drewna bukowego na składnicy, odpowiednia pora i miejsce. Składowane drewno było wabikiem dla owadów dorosłych, które chętnie zlatywały z pobliskiego lasu na pozostawiony przez człowieka materiał. Tam można było je spotkać, nierzadko licznie, obserwować gody i składanie jaj w drewnie gospodarczym. Los drewna bukowego w Bieszczadach jest powszechnie znany. Trafia ono, wraz z jajami i larwami poprzednich pokoleń, do retortów. Z tego powodu produkcja węgla drzewnego jest jednym z głównych zagrożeń krajowych populacji Rosalia alpina.

Obecnie buk nie jest składowany w okresie rui nadobnicy. I to się chwali. Trudniej jednak spotkać owady dorosłe, bo w środowisku naturalnym potencjalny materiał lęgowy jest rozproszony. Takie spotkanie cieszy jednak bardziej. Wczoraj obserwowałem kilkanaście osobników nadobnicy w jej naturalnym habitacie.

Nadobnica to gatunek ustępujący w Polsce. Obecnie jej silne populacje występują jedynie w Beskidzie Niskim i Bieszczadach, choć w przeszłości podawana była z całego zasięgu występowania buka w Polsce. Z tego powodu należy do gatunków objętych ochroną prawną. Jest również indeksowana w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt.

Bieszczad, cd

by Leave a Comment

21.07.2016, Baligród

Zimny wieczór lipcowy na ulicy Balów. Szarańczaki grają swoje pieśni w okolicy. Szumi też pobliski potok. Uczestnicy festiwalu Goa Dupa wędrują w stronę Stężnicy. Dziś jest tak. Jest lepiej. Nie pada.

Wrażenia przyrodnicze takie sobie. Zeszłoroczne upały dały o sobie znać, bo owadów mało. Bardzo nawet. Z Caryńskiej nas zmyło, Sine Wiry zaludnione ponad miarę. Dopisuje Bystre i okolice, ze swoją bioróżnorodnością i bezludziem. Relatywnym 😉

Lilium martagon, Albinos

by Leave a Comment

02.07.2016, Toporzysko

W Toporzysku był dwór. Pozostał po nim park dworski. Starodrzew, sad, też stary i trochę roślin w podszycie. W tym lilia złotogłów (Lilium martagon, L). Trudno określić od kiedy lilia tam rośnie. Może uciekła z ogródka? A może była tu wcześniej? Pewne jest to, że jest jej coraz mniej. Na zdjęciach poniżej forma albinotyczna tej niezwykłej rośliny.

Na hałdzie, w czerwcowy pochmurny dzień

by Leave a Comment

27.06.2016, Katowice-Kostuchna

W poniedziałkowy wieczór wybrałem się na Hałdę (tą moją), która obecnie jest łąką. Zastałem bardzo dobre światło (na makrofotografię) i brak wiatru. Jakie to światło było w ogólności, zobaczycie na zdjęciu z szybami.

Jeśli chodzi o zastanego zwierza, gatunki były typowe dla tego okresu. Dużym zaskoczeniem dla mnie było spotkanie dwóch osobników szarańczaka złotawka nieparka (Chrysochraon dispar), w tym osobnika o różowej barwie (kolor jest wynikiem epistazy i współdziałania kilkunastu genów). Ciekawostką jest też kolczasty stwór, Hispa atra, z rodziny stonkowatych (F: Chrysomelidae), trafiony na pałce dziewanny.

Młodość salamander

by 1 Comment

25.06.2016, Toporzysko

Jej kijanki można spotkać w wolno płynących strumykach lub rzekach górskich. Salamandrą kijanka staje się po około trzech, czterech miesiącach, a w niektórych wypadkach dopiero po roku. Wpływają na to warunki rozwoju, temperatura, dostępność pokarmu i wysokość ponad poziom morza. Kijanki salamandry mają charakterystyczne skrzela zewnętrzne.  Salamandry po przeobrażeniu uzyskują dojrzałość płciową po kilku latach.

Choć dorosłe salamandry fotografowałem wielokrotnie, szczególny sentyment czuję do zdjęcia sprzed dziesięciu lat, załączonego poniżej. Jako dżihadysta techniczno-fotograficzny, usunąłem niemal wszystkie zdjęcia przyrodnicze z tamtego okresu, w tym i to. Wczoraj zostało szczęśliwie odnalezione na jednej z wielu starych płyt.

Cerambyx cero, cd.

by Leave a Comment

22.06.2016, Górny Śląsk

Jest za ciepło na jakikolwiek ruch. W cieniu 36 stopni Celsjusza. Dobra pora na wspomnień środowych czar 😉 Byłem wtedy sprawdzić, co słychać u górnośląskich koziorogów.

Mają się dobrze. Nie ma szału w kwestii liczebności. Spotkałem ich kilkanaście. Bywały lata, kiedy po setce spotkanych osobników przestawałem liczyć. Ale rójka w pełni. Pary kopulują samice składają jajka. Jest kontinuum. I oby tak dalej 🙂

Nocą, w ogródku

by Leave a Comment

17-18.06.2016, Toporzysko

Kilka goździków w ogródku. Nocą ich zapach niesie się na dziesiątki metrów i ściąga nocne motyle. Wśród nich są i zawisaki (F: Sphingidae). Ich nazwa polska odnosi się do charakterystycznego zachowania podczas pobierania pokarmu. Motyle zawisają nad kwiatami o głębokim dnie kwiatowym, wtedy przypominają kolibry. Wisząc jakiś czas w jednym miejscu, spijają zgromadzony w kielichach nektar. Służy im do tego długa ssawka, zwana potocznie trąbką. Nazwa oryginalna pochodzi od charakterystycznej pozy gąsienic, kojarzącej się większości przedstawicieli gatunku H. sapiens ze Sfinksem.

 

Carabus fabricii

by Leave a Comment

18.06.2016, Babiogórski Park Narodowy

Biegacz Fabrycjusza – Carabus fabricii (Duftschmid, 1812), chodził za mną już od ośmiu lat. Tyle też i schodziłem się za nim. Z marnym raczej, nie ukrywam, efektem. Kilkanaście wyjść w piętro alpejskie Babiej Góry zaowocowało spotkaniem raptem dwóch żywych i kilku martwych osobników. Żywiołowość tych nie rozdeptanych przez turystów dodatkowo utrudniała dokumentację fotograficzną. I tak było  aż do niedawna, kiedy po wytarganiu na górę tony sprzętu, trafiłem na dobry czas i miejsce. I stosowne, niezbyt narowiste, nastroje modeli.

Dlaczego tak mi zależało na spotkaniu z C. fabricii? Mam nadzieję, że załączone zdjęcia będą wystarczającą odpowiedzią na to pytanie. Drugi powód, poza estetycznym, jest taki, że Carabus fabricii jest gatunkiem zagrożonym w Polsce wyginięciem (kategoria EN w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt). Występuje tylko na izolowanych stanowiskach piętra alpejskiego Babiej Góry i Tatr. Współczesne dane świadczą o zmniejszaniu się liczebności polskich populacji, co prawdopodobnie związane jest z nadmiernym ruchem turystycznym na szlakach, szczególnie Babiej Góry.

W drodze do…

by Leave a Comment

9.06.2016, Ponidzie, Polska

W drodze do domu, z wyjazdu jelonkowego, podziwialiśmy ponidziańskie krajobrazy. Nieznajomość terenu i kiepskie warunki na przydrożny postój uniemożliwiły fotografowanie i złożenie należytego hołdu Kieleckiej Szkole Krajobrazu. Niemniej załączam próbkę tematu. Jednego, w trzech odsłonach. Zabłąkany jeleń wisienką.