GALERIA AUTORSKA
15-16 kwiecień 2022, Ponidzie
Plany względem dokumentowania wczesnowiosennego życia na Łąkach Ponidzia były ambitne, nawet pomimo wewnętrznego poczucia bezsensu procederu w kontekście wojny. Skończyło się na dwóch – piątkowym i sobotnim – spacerach. Z nich też dokumentacja florystyczna. Później zmuszeni byliśmy do przedwczesnego i przedświątecznego powrotu do Katowic.
Fotografie 2, 4, 6 i 9 zostały wykonane w drugiej dekadzie lutego.
20.06.2018, Katowice Kostuchna
W czerwcu pamiątka po nieczynnej już kopalni KWK Murcki, a przynajmniej jej część, staje się łąką. Niewątpliwie najwyżej położoną łąką na terenie Katowic. Raczej ubogą w kwiecie ale wystarczająco obfitą, by wykarmić nowe pokolenia motyli i innych sześcionogów.
4.11-10.11.2017, Katowice Kostuchna
Uprzedziłem dzisiaj wiatr, który nieubłaganie zrywa resztki liści z buków. I tak sobie postoją drzewce nago w oczekiwaniu na swój dziki, żółtozielony, późnokwietniowy tiul. Tymczasem ostatnie chwile jesienności w barwach karotenoidów.
17-31. 07.2017, Starigrad
Pomiędzy krótkimi okresami regulowania temperatury ciała „w dół”, powszechnie zwanymi kąpielą w morzu, rozglądałem się za żywym, nieludzkim mięsem w celu nakarmienia matrycy. Mój Niki jest już staruszkiem, więc nie musi jeść tyle, ile tuż po narodzinach. Coś skubnąć jednak powinien, choćby z przyzwyczajenia. Jednakże…
…kaprysy pogodowe tego roku odbiły się na owadzich obserwacjach nawet w Chorwacji. Poza bohaterami poprzednich wpisów, czyli koziorogami i zawisakami, spotkałem raptem kilka gatunków. Mało też wśród nich było nowości. Poniżej przekrój przez tegoroczną menażerię w sosie starigradzkich landszaftów.
27.05.2017, Toporzysko
…to wystarczyło. Na drogę mleczną wstąpiłem o 4.30. Kilkanaście saren i para zajęcy to jedyne towarzystwo o tej porze dnia…
11.03.2017, Katowice
Teraz, pod Babią, pewnie jakoś tak. Raczej chłodno, trochę jakby zimowo. Wiejnie i wilgotno. Czasem przygrzeje, przytopi, rzadko też dopada, jednak niekiedy solidnie. Nocą przymrozek…
Wpis powstał w intencji zimy uroku odczarowania. Śpij Babulino…
24.01.2017, Toporzysko
A w podcieniach Wielkiej Góry raczej zimno. Czasem bezchmurnie, czasem mgliście. Troszkę pospolicie, troszkę nierealnie. Zimowo. Rzadko też bajkowo.
13.01.2017, Katowice
Po uruchomionej w 1834 roku przez Bergwerksgesellschaft Georg von Giesches Erben hucie cynku Wilhelmina pozostało mniej więcej tyle. Wieża ciśnień, kilka kominów i budynek dawnej dyrekcji. Co więcej, nie licząc willi Uthemanna i kilku innych budynków Giszowca, tyle zostało po całym koncernie Georg von Giesches Erben. Anton Uthemann był głównym dyrektorem koncernu w latach 1905-1913. Był także twórcą Gieschewaldu, Miasta Ogrodów (Giszowiec) i Nikischschacht (Nikiszowiec). Ze względu na zasługi, hutę cynku Wilhelmina nazwano jego imieniem. Od 1972 funkcjonowała pod nazwą Huty Metali Nieżelaznych Szopienice.
To wyjątkowe miejsce leży na styku Górnego Śląska i Zagłębia i jest symbolem industrializacji regionu przełomu wieków XIX i XX. Jest także szczególnie zasłużone dla kultury śląskiej. To właśnie między innymi w tych okolicach toczy się akcja Angelusa Lecha Majewskiego i Czarnego Ogrodu Małgorzaty Szejnert, a do przestrzeni gry z genialnego Drach Szczepana Twardocha, zaledwie rzut beretem.
Dlaczego tu powracam? Kilkaset metrów w kierunku centrum Katowic mieszkali moi przodkowie. Huta truła więc kadmem, talem i złożonymi, nieoczyszczonymi spalinami moich pradziadków, babcię i dziadka (kiedy powrócił z niewoli alianckiej), mojego ojca i jego rodzeństwo. Epigenetyczne ślady tamtych wydarzeń przekazałem pewnie wraz ze swoim materiałem genetycznym Piotrkowi…
A co było tu przedtem? Jedna z pierwszych w okolicy kuźni żelaza. Stąd (ze wsi Roździeń, która dała początek wsi Schopieniec) pochodził Walenty Roździeński, autor Officina ferraria abo hutá i warstat z kuźniami szlachetnego dzieła żelaznego (Kraków, 1612).
17.12.2016, Katowice
Dwa zachody słońca z tego tygodnia. Pierwszy, wtorkowy, spędziłem na hałdzie KWK Murcki w Kostuchnie. Drugi, wczorajszy, na hałdzie murckowskiej w Murckach. Stalkerowski klimat tych postindustrialnych krajobrazów udzielił mi się szczególnie wczoraj, kiedy nie spotkałem żywej duszy, poza tymi kosmatymi (kilka saren, ogromny dzik i dziki pies). Przez moment czułem się nawet jak depczący pozostałości cywilizacji, ostatni żyjący przedstawiciel rodzaju Homo.
22.11.2016, Katowice-Kostuchna
Hałda byłej kopalni KWK Murcki-Staszic na listopadowo. Załapałem się na ostatnie pół godziny elektro-magnetyczno-burzowego dzionka. Dziś w nocy też się chyba obejdzie bez zorzy. Przynajmniej architektura (post-neo-industrial-pseudo-gotyk) wciąż znaczy krajobraz, choć nie wiadomo jak długo to potrwa…
