GALERIA AUTORSKA
7.08.2016, Katowice
Letnią porą, na prawie najwyższej górze Katowic (trudno mi się od tych gór oddysocjować), sporo owadów się kręci. W niedzielę pokręciliśmy się i my ;-), spotykając między innymi kilka gatunków pluskwiaków różnoskrzydłych (Heteroptera).
Poniżej kilka z nich.
5.08.2016, Sidzina
Zakulawka, inaczej Ciśniawka, to potok Pasma Policy, spływający w dolinie zwanej Psią, pomiędzy południowo-wschodnimi grzbietami Policy i Okrąglicy. Startuje na wysokości około 1220 m n. p. m. Zakulawka uchodzi do Ciśniawy, ta do Bystrzanki, a ona do Skawy, będącej dopływem Wisły, która trafia do Bałtyku. Co ciekawe, z Pasma Policy spływa też w przeciwnym kierunku potok Zubrzyca, który jest dopływem Czarnej Orawy, należącej do zlewiska Morza Czarnego.
Na zdjęciach Zakulawka na wysokości około 1000 m n.p.m.
4.08.2016, Toporzysko
Dziś lato. Prawdziwe. I to pod Babią Górą. Temperatury wieczorne prawie jak na Bałkanach. Jest git. Zaczynam wypoczywać. Chyba to i dobrze, bo w zasadzie… pora już wracać do cywilizacji 😉
A w przyrodzie kontinuum. Owadzi skład gatunkowy podobny do tego sprzed lat. Fenologia nie zawodzi. W tym roku jednak chrząszczy mało. Ale jest atrakcja. Pod Policą obserwuję liczną populację mirki alpejskiej, szarańczaka rzadko spotykanego w Polsce. Nasłuchuję też polskie cykady i zbieram z Piotrkiem prawdziwki w okolicznych lasach. Tymczasem tyle…
26.07.2016, Bieszczad
Dwa dni później wybrałem się ponownie w teren. Nadobnice i tym razem dopisały. Jest też i perełka, pani nadobnicowa, posiadająca trzy pary plam (poza przepaską) na pokrywach 🙂
W tym roku, poza licznie reprezentowaną Rosalia alpina, spotkałem w Bieszczadach jednak bardzo niewiele gatunków owadów. Pewnie… taki mamy klimat.
Ale samiec zwinki, przybrany w barwy godowe, wydaje się ciekawostką. Szczególnie na przełomie lipca i sierpnia. W Katowicach chłopcy z tej nacji zielenieją już w kwietniu. Koleżka złapał też kleszcza (widać odwłok parazyta nad kończyną jaszczura). Nie jest to ewenement. Gadzie nosicielstwo kleszczy to fakt.
24.07.2016, Bieszczad
Do niedawna, spotkanie nadobnicy alpejskiej (Rosalia aplina, Linnaeus 1758) w Bieszczadzie nie stanowiło problemu. Sukces zapewniały obecność drewna bukowego na składnicy, odpowiednia pora i miejsce. Składowane drewno było wabikiem dla owadów dorosłych, które chętnie zlatywały z pobliskiego lasu na pozostawiony przez człowieka materiał. Tam można było je spotkać, nierzadko licznie, obserwować gody i składanie jaj w drewnie gospodarczym. Los drewna bukowego w Bieszczadach jest powszechnie znany. Trafia ono, wraz z jajami i larwami poprzednich pokoleń, do retortów. Z tego powodu produkcja węgla drzewnego jest jednym z głównych zagrożeń krajowych populacji Rosalia alpina.
Obecnie buk nie jest składowany w okresie rui nadobnicy. I to się chwali. Trudniej jednak spotkać owady dorosłe, bo w środowisku naturalnym potencjalny materiał lęgowy jest rozproszony. Takie spotkanie cieszy jednak bardziej. Wczoraj obserwowałem kilkanaście osobników nadobnicy w jej naturalnym habitacie.
Nadobnica to gatunek ustępujący w Polsce. Obecnie jej silne populacje występują jedynie w Beskidzie Niskim i Bieszczadach, choć w przeszłości podawana była z całego zasięgu występowania buka w Polsce. Z tego powodu należy do gatunków objętych ochroną prawną. Jest również indeksowana w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt.
21.07.2016, Baligród
Zimny wieczór lipcowy na ulicy Balów. Szarańczaki grają swoje pieśni w okolicy. Szumi też pobliski potok. Uczestnicy festiwalu Goa Dupa wędrują w stronę Stężnicy. Dziś jest tak. Jest lepiej. Nie pada.
Wrażenia przyrodnicze takie sobie. Zeszłoroczne upały dały o sobie znać, bo owadów mało. Bardzo nawet. Z Caryńskiej nas zmyło, Sine Wiry zaludnione ponad miarę. Dopisuje Bystre i okolice, ze swoją bioróżnorodnością i bezludziem. Relatywnym 😉
18.07.2016, Baligród
Leje. A jak nie leje, to pada. A kiedy nie pada, siąpi. Czekam niezbyt cierpliwie na akcje przyrodnicze. Tymczasem poznaję znajomą okolicę sadyby Balów. A gdzie nie wdepnę, tam historia…
02.07.2016, Toporzysko
W Toporzysku był dwór. Pozostał po nim park dworski. Starodrzew, sad, też stary i trochę roślin w podszycie. W tym lilia złotogłów (Lilium martagon, L). Trudno określić od kiedy lilia tam rośnie. Może uciekła z ogródka? A może była tu wcześniej? Pewne jest to, że jest jej coraz mniej. Na zdjęciach poniżej forma albinotyczna tej niezwykłej rośliny.
27.06.2016, Katowice-Kostuchna
W poniedziałkowy wieczór wybrałem się na Hałdę (tą moją), która obecnie jest łąką. Zastałem bardzo dobre światło (na makrofotografię) i brak wiatru. Jakie to światło było w ogólności, zobaczycie na zdjęciu z szybami.
Jeśli chodzi o zastanego zwierza, gatunki były typowe dla tego okresu. Dużym zaskoczeniem dla mnie było spotkanie dwóch osobników szarańczaka złotawka nieparka (Chrysochraon dispar), w tym osobnika o różowej barwie (kolor jest wynikiem epistazy i współdziałania kilkunastu genów). Ciekawostką jest też kolczasty stwór, Hispa atra, z rodziny stonkowatych (F: Chrysomelidae), trafiony na pałce dziewanny.
25.06.2016, Toporzysko
Jej kijanki można spotkać w wolno płynących strumykach lub rzekach górskich. Salamandrą kijanka staje się po około trzech, czterech miesiącach, a w niektórych wypadkach dopiero po roku. Wpływają na to warunki rozwoju, temperatura, dostępność pokarmu i wysokość ponad poziom morza. Kijanki salamandry mają charakterystyczne skrzela zewnętrzne. Salamandry po przeobrażeniu uzyskują dojrzałość płciową po kilku latach.
Choć dorosłe salamandry fotografowałem wielokrotnie, szczególny sentyment czuję do zdjęcia sprzed dziesięciu lat, załączonego poniżej. Jako dżihadysta techniczno-fotograficzny, usunąłem niemal wszystkie zdjęcia przyrodnicze z tamtego okresu, w tym i to. Wczoraj zostało szczęśliwie odnalezione na jednej z wielu starych płyt.
